Margir kostir í stöðunni, fáránlegt að einblína á eina leið þegar við höfum enga samningsaðstöðu!

Það er til fullt af öðrum leiðum:
*Taka einhliða upp einhvern gjaldmiðil, eigum nógan gjaldeyri til þess.
*Neita að borga lánin þegar okkur er stillt upp við vegg án samningsaðstöðu. Síðar þegar við höfum náð áttum þá förum við í samningaviðræður um hvað og hvernig sé eðlilegt að við borgum.
*Efla íslenska matvælaframleiðslu og verða eins sjálfum okkur nóg og við getum. Við eigum heitt vatn, við eigum rafmagn og við eigum hugvitið og djörfungina.
*Hóta að segja okkur úr öllum vestrænum samböndum og fara í viðræður við Kínverja og Rússa, vesturlönd eru augljóslega ekki vinir okkar, spurning hvað þau geri ef við gerum okkur líkleg til að sýna eðlileg viðbrögð við árásum þeirra.
*Ekki láta þvinga okkur til að gera börnin okkar að þrælum!

Hvort viltu frekar: Vera frjáls og fátækur í nokkur ár eða að vera fátækur þræll IMF í einhverja áratugi?

Plottið virðist vera:
1. Láta okkur taka lán með a.m.k. 19 skilyrðum sem við megum ekki vita hver eru.
2. Einkavæða og selja til útlanda allar okkar auðlindir (fisk, orku og hugsanlega olíu).
3. Bjóða okkur annað lán á verri kjörum þegar kemur að gjalddaga á hinu, við munum ekki eiga neinna kosta völ.
4. Endurtakið 3 eftir þörfum.

Ekki gleyma því að við verðum þar að auki mun færri eftir til að borga þetta lán.

Viljum við vera orkuframleiðsluþrælanýlenda um ókomna áratugi?

Staðan er grafalvarleg

Athugasemdir

[Anna Svavarsdóttir, 12.11.2008 kl. 15:52]

Já svona lítur þetta líka út fyrir mér.  Það hafði reyndar afar drastíkar afleiðingar þegar Argentína tók einhliða upp Dollara.  Spurningin stendur samt eftir verður það verra en staðan er núna?